Wetenskap en Bewussyn

Tweet

Wat is die wetenskaplike metode?

Kom ons gee 'n definisie. Van Wikipedia, die vrye ensiklopedie:

"Die wetenskaplike metode is die tipiese manier waarop die wetenskap vorder 'n kennis van die objektiewe werklikheid te bereik, betroubare, verifieerbaar en aanvaarbare. Esso is, een deel, in die versameling van empiriese bewyse en meetbare deur middel van waarneming en eksperiment; die ander, in die formulering van hipoteses en teorieë om weer gekeur eksperiment.^Die"

Te maak van wetenskaplike waarnemings met die karakter van die universaliteit is nodig om die volgende reëls toe te pas:

• neem en 'n gegewe verskynsel te beskryf
• 'n hipotese wat kan verduidelik formuleer
• bied een of meer werknemers van die gevolge van hierdie hipotese
• verifieer eksperimenteel die gevolge
• sluit (evalueer): bevestig of weerlê die aanvanklike hipotese.

Wanneer die gevolge bevestig die hipotese, ons praat oor die objektiwiteit van die waarnemings en die bou van 'n wet; deur 'n stel wette bou 'n teorie.

So dit is die basiese beginsels van die wetenskap waarnemings van natuurverskynsels wat enigiemand kan herhaal.¹ Vandaar die belangrikheid van 'n beskrywing van die verskynsel en gevolgtrekkings in terme van geselekteerde, streng en ondubbelsinnig, sodat almal die regte gereedskap om te kommunikeer.

Soos geskryf deur die Nobelpryswenner Ilya Prigogine:

"Die klassieke siening van die wetenskap gelei tot 'n digotomie: in 1663, Robert Hooke toe hy gepromulgeer die wet van die 'Royal Society'. Hy beskryf dus die doel: die kennis van die natuurlike dinge, en alle nuttige Kuns verbeter, le Manifatture, Meganiese praktyke, Masjiene en uitvind deur eksperimente, en voeg: sonder geknoei met Teologie, Metafisika, Moraal, Beleid, Grammatika, Die retoriek Logika. Is reeds in die afdeling van die "twee kulture" bekend gemaak deur die volume van die CP. Snow. Die hernude perspektief op die natuur wat nou opkomende oorskry, hopelik, hierdie opposisie tussen belangstelling in die natuur aan die een kant en die mens aan die ander belang.^"2

Die doel van die moderne wetenskap (Newton - Leibniz) was die veelheid en verskeidenheid van natuurlike prosesse in 'n paar wette te verminder, word op maniere geformuleer so eenvoudig, Ekonomiese en abstrakte, om die nodige en voldoende voorwaardes vir die regte te definieer en kan elke verskynsel te verduidelik.

Newton en Galileo het ons geleer dat in die hantering van die studie van 'n fisiese verskynsel moet:

• breek dit af in sy elementele dele, begin met vrylating van alle struikelblokke eksterne en toevallige
• bestudeer die gedrag van elke komponent
• lei die algehele gedrag van die stelsel.^II

Maar hierdie aannames van ons wetenskap (en, bo alle, van ons fisiese) Miskien roeping in 'n verwronge idee van die heelal, om 'n idee wat nie 'n deel (reëlmatighede wat werklik bestaan) vir alle (die stelling dat die heelal is net reëlmaat)?

"Die natuur word bedreig deur lineêre benaderings, Meganistiese, Arrogant en, uiteindelik, ru, van 'n wetenskap hele economistic ondergeskik aan die visie van 'n enkele gedagte goedkeuring wat die prys van alles en die waarde van niks weet nie. " ²

In plaas van jaag drome megalomaniacs, sou baie meer "rasionele en wetenskaplike" gesus word deur die harmonie van die wording van die tyd in die dinge van die natuur.

Wanneer ons die versorging van die lewende wêreld (biologie) of die globale omgewing (ekologie) ons te doen het met 'n evolusionêre stelsels, voortdurend veranderende. Ons kan nie die toepassing van die kriteria Popperiaanse vervalsing en toetsbaarheid, Ons kan nie praat van reproduceerbare eksperimente, vir die eenvoudige rede dat die stelsels verander voortdurend veranderende in 'n stogastiese manier en dit is nie terug gegee word aan dieselfde punte, dieselfde situasie. Jy biodiversiteit in evolusie van hierdie geleentheid onmoontlik te maak (sommige sou sê: "hoogs onwaarskynlik").²

"Die verskil tussen die lewende stelsels (stelsels so ver as moontlik van die termodinamiese ewewig, en wat nie gehoorsaam, dan, of aan die wette van die klassieke termodinamika of die beginsels van statistiese termodinamika, maar slegs tot die termodinamika evolusionêre Prigogine) en masjiene is dat die blou-druk van die masjien is op die tafel van die ingenieur (en is gelyk vir al die masjiene van die tipe) terwyl die bloudruk van die lewende sisteem is intrinsiek aan die stelsel, is anders as dié van enige ander lewende stelsel en is voortdurend aan die verander. " ²

Om dit te doen, is dit nodig om die grens tussen die wetenskap en die geesteswetenskappe te oorkom, 'n ware verhaal transdissiplinariteit, die estetika met die wetenskap te kommunikeer, mense met die natuur, die onderwerp en voorwerp: dit is die belangrikste manier waarop die enkele gedagte aan daardie goedkeuring veg, vervuil op die wanhoop van meganisme wiskundige Galileo en Descartes, het ten doel om die oorheersing van die natuur. Die mees voor die hand liggende impak, vandag, eenvormigheid wat kreatiwiteit dood van toepassing op dieselfde basiese wetenskap en die oorsprong van die lewe, biodiversiteit.

"As alles is goedgekeur, gestandaardiseerde, gekatalogiseer, geweeg, gemeet se impak faktore ', Ekonomiese aanwysers, yster wette ens., Daar sal geen skoonheid, of wetenskap.^"3

Ons moet 'n nuwe ingesteldheid: die manier waarop ons dinge sien is meer belangrik as die verandering van idees. Die nuwe mentaliteit lei ons in die ongewone te leef, in die risiko, in die geval, en maak dat ons die veiligheid van 'n pseudo-program verlaat.

Dit is nie veel van 'n program ('n stel van resepte), maar 'n strategie (dws 'n aksie wat pas volgens die terugvoer van die werklikheid). Daar is geen gereed antwoorde.^III

Daar is 'n behoefte van die metode, Hoe sal die sosioloog Edgar Morin:

"Een metode is ongeldig indien dit sluit nie die kompleksiteit. Ons moet 'n metode wat ons help om te dink oor die kompleksiteit van die werklike, in plaas van die ontbinding van dit en vermink die werklikheid. "

Wat is hierdie kompleksiteit, hierdie komplekse denke? Kom ons vind uit die baie woorde van Morin:

"Die hele gedagte is bewus aan die begin van die onmoontlikheid van 'n volledige kennis: een van die beginsel van kompleksiteit is onmoontlik, ook teoretiese, alwetendheid. Erkenning van 'n beginsel van onvolledigheid en onsekerheid. Die kompleks denke word gedryf deur 'n permanente spanning tussen die strewe na kennis nie gefragmenteerde, nie-sektorale, nie-reduktiewe, en erkenning van onvolledigheid en die onvolledigheid van alle kennis. Hierdie spanning het my lewe geanimeerde […]. Al my lewe het ek nog altyd daarna gestreef om 'n multi-dimensionele denke […]. Ek het altyd gehoor dat sommige groot waarhede, antagoniste deur Loro, was aanvullend tot my, sonder ophou om vyandig te wees.⁴"

Dit is 'n proses van identifikasie, deelname:

"Verstaan ​​behels 'n proses van identifikasie en projeksie. As ek sien 'n kind in trane, Ek probeer om te verstaan ​​is dit nie die meting van die soutgehalte van haar trane, maar in my herinner aan my kinderdae ongemak, identifisering van dit in my en deur die identifisering van hom. Begrip, altyd inter-, vereis openheid en vrygewigheid. "
In hierdie verband het die waarneming is 'n voorbeeld van Grotiahn Martin in sy boek Om te kan lag:

"Ek wil nie die nagtegaal te dissekteer die geheim van sy liedjie te vind: Ek probeer om te luister en te verstaan; terwyl ascolto, ne Godo, en dit sal ook verbeter my begrip. "^6,7

Vereenvoudiging is die vyand: ons dink dat die eenvoudige en die komplekse gekoppel; "dit het 'n fantastiese kompleksiteit van biologiese en sosiale interaksie te op 'n eenvoudige glimlag kom. "

Voortgesette in die volgende artikel…

Giulio Rattazzi

Let wel:

1. 'n. Vir verdere inligting raadpleeg die lys van webwerwe en bibliografie

Sitography

1. Die. http://it.wikipedia.org/wiki/Metodo_scientifico.
2. II. http://dsc.unisa.it/alberto/Alberto/CAI/2.1.1%20-%20Sistemi%20Complessi%20(1).pdf
3. III. http://www.filosofiaedintorni.eu/morin.htm
4. IV. http://www.vitellaro.it/silvio/Aggiornamento%20docenti.htm

Bibliografie

1. Fabio P. Marchesi, Exotropia. 'N nuwe model van die werklikheid, Nuwe tegnieke
2. Nicola Russo, Filosofie en Ekologie, Idees oor wetenskap en ekologiese praktyke, Guide, 2000.
3. Nicola Russo, Die biologiese filosofica van Hans Jonas, Guide
   1. E. Morin, Inleiding tot komplekse denke, trad. dit. Sperling & Koper, Milan, 1993.
   2. E. Morin, Die hoof goed gedoen, Gordyn, 1999.
   3. Martin Grotiahn, Om te kan lag, Longanesi, Milan, 1981, p. 8.
   4. Giorgio Blandino, Bereidwilligheid om te leer, Gordyn, Milan, 1995.

Posted by giulio.rattazzi